ေမးခြန္းမရွိတဲ့ အေျဖ !
နံက္ခင္းေနေရာင္ျခည္သည္ က်က္သေရအတိရွိပါဘိ။ ပီဘိၿငိမ္သက္ခဲ့တဲ့ ညကာလတိုေလးဟာ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ပဲ ကုန္ဆံုးသြားၿပီး၊ သတၱေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ပြတ္ေလာ႐ိုက္လာျပန္ၿပီ။
အ႐ုဏ္ဦးေဆာင္းႏွင္းစက္ေလးေပါ့……၊ ပန္းကတၱီပါ၀တ္႐ံုလႊာၾကားမွာ တေမ့တေမာႀကီး ေမွးစက္ေနသည္။ မပီ၀ိုးတ၀ါးညအေမွာင္သည္ တစ္ေျဖးေျဖးႏွင့္ လင္းလာၿပီ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာမွ ဆူညံလာသည္။
ေဟာ……. ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းေဆာင္တဲ့ ရွင္ေနမင္းရဲ႕ ေ႐ွ႕ေျပးေလးအျဖစ္ အေရွ႕မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းဆီက ပုဇြန္ေသြးသန္းလာၿပီ။ ေလာကႀကီး လႈပ္႐ွားႏိူးထသံႏွင့္အတူ ပန္းေလးကလည္း ေခါင္းျမည္းၿခံဳေနရာမွ သူ႔အလွကိုျပခ်င္လာသည္။
၀တ္႐ံုလႊာျဖန္းျဖန္းခါၿပီး အလွျပင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အလွကိုခံစားဖို႔ထက္ သူ႕ဘ၀ကိုဖ်က္ဆီးမည့္ ပ်ား၊ပိတံုးေတြ တ၀ီ၀ီႏွင့္စစ္ခ်ီလာသည္။ လိပ္ျပာေတြလည္း အသုတ္လိုက္၊ အသုတ္လိုက္ ေရာက္လာၾကသည္။
အတြင္းကိုလွဳိက္စားခံရတဲ့ ပန္းေလးကေတာ့ အလွမယြင္း၊ ရနံ႔မကင္း တစ္သင္းသင္းနဲ႔ေလ။ သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း ႏွစ္စက္ေလးကေတာ့ က႐ုဏာေတြ တဖြားဖြားျဖစ္ေနသည္။ သနားစရာ ေကာင္းလိုက္ပါဘိ။ ရွိသမွ်သူ႔အလွကို ဟန္ေရးျပခြင့္မရလိုက္ပါလား…။
ေန၀င့္၀င့္ၾကြားလာခ်ိန္မွာ ပန္းပြင့္ေလးလည္း စြင့္စြင့္ကားလာၿပီး လက္က်န္အလွနဲ႔ ေလာကကို ျပလိုက္ခ်င္ေသး ဟန္ေရးတျပင္ျပင္။ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတဲ့ ႏွင္းစက္ေလးကေတာ့ သိမ့္သိမ့္ေလး ရင္ခုန္လာၿပီ…….။ ငါ့မွာ……. ခိုကိုးရာ မရွိပါလား။
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပန္းကို ပန္ဆင္ခြင့္ရလိုက္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးကေတာ့ အလွဆင့္လို႔ ယဥ္ေနသေယာင္။ ေ၀ဖို႔စခဲ့တဲ့ဘ၀ကို အေၾကြနဲ႔ေျခဆင္းခဲ့ရတဲ့ ပန္းဘ၀ကို သူမွမသိဘဲ။ ဘ၀ပ်က္ေပမဲ့ အလွတင့္ေနေသးေတာ့ အပ်ိဳစင္ရဲ႕ဆံႏြယ္ၾကား သသေလးနဲ႔ ႐ြ႐ြေလးေပါ့..။
ေလွ်ာက်ေျမခရတဲ့ ႏွင္းစက္ေလးကေတာ့ ပန္းဘ၀ျပဳန္းသလို၊ သူ႕ဘ၀လည္းဆံုးခဲ့ရ၊ ေန၀င္ခ်ိန္ဟာ အေမွာင္ႀကီးပဲဆိုၿပီး စိတ္ကိုဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့…….. တစ္ကၽြန္းမိုက္မေနဘူးလို႔ သူမွမသိဘဲ၊ ပန္းေလးတင့္ေနဆဲကိုေရာေပါ့…။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္က အားလံုးကို ရွင္းျပသြားမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ပန္းေလးသိလာၿပီ။ အစကတည္းက မလွခဲ့တဲ့သူ႕ဘ၀ဟာ အဆံုးလည္းမေကာင္းခဲ့ဘူးေလ။ သူ႕ကိုယုယသူေတြလည္း ဘာထူးမွာလဲ ေနထြက္ခ်ိန္ကို ပီပီျပင္ျပင္ မသိသလို ေန၀င္ခ်ိန္ကိုလည္း ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ျမင္ၾကရတာမွမဟုတ္ပဲ……..။ အလွစစ္ကို မပိုင္ခဲ့သလို ဘ၀စစ္ကို ရခဲ့တာမဟုတ္ပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ရခဲ့တာကိုလည္း စြန္႔ခဲ့တာပဲေလ…….။ ။
သူ (သရက္)
Thursday, June 09, 2011
No response to “၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား”
Post a Comment