အရိပ္ေန၍ အခက္ခ်ိဳးသူမ်ား
“ဘုရားေသာ္မွ အမွီရွိမွ ပြင့္ေတာ္မူရသည္” ဟု ေျပာေလ့ေျပာထရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိေလသည္။ သာမန္လူတို႔အဖို႔မူ ေျပာစရာပင္လိုမည္မထင္ေပ။ ေလာကတြင္ရွိေနေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာ၀တၳဳမွန္သမွ်သည္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္မွီခိုေနၾကရသည္။ ဥမာအားျဖင့္ ေလာကႀကီးသည္ ေရ၊ေျမ၊ေလ၊မီး ဓာတ္ႀကီးေလးပါးအေပၚတြင္ အျပန္အလွန္မွီခိုကာ ရပ္တည္ေနၾကသည္။ လူတို႔သည္လည္း မိမိတို႔ဆိုင္ရာနယ္ပယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ အမွီသဟဲျပဳေနၾကရေလသည္။ တိရစၦာန္မ်ားသည္လည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
လူသားတို႔မွီခိုရာ ယေန႔ကမၻာႀကီးသည္ တစ္စတစ္စႏွင့္ ယိုးယြင္းလာသည္။ ေမငလ်င္လွဳပ္၊ မုန္တိုင္းက်၊ ေရႀကီး၊မိုးေခါင္ အိုဇုန္းလႊာပ်က္စီးျခင္းစတာေတြ နားႏွင့္မဆ့ံၾကားလာရသည္။ အေျဖရွာရေသာ္ လူသားေတြသည္ မိမိတို႔မွီခိုရာ ကမၻာႀကီးကို ပ်က္စီိးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ႀကံေနၾကသည္။ လူ႔အဖဲြ႕စည္း၏ တရိပ္ရိပ္တိုးတက္လာမႈသည္ ကမၻာေလာကႀကီးအား တေျဖးေျဖးခ်င္းဆုတ္ယုတ္ေအာင္ လုပ္ေနသကဲ့သို႔ မွတ္ထင္ရေလသည္။
မိမိတို႔မွီခိုရာကို ဖ်က္စီးျခင္းသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။ အသိဥာဏ္အျပည့္အ၀ရွိပါသည္ဆိုေသာ လူသားေတြသည္ သူတစ္ပါးကို ဖ်က္စီးရရံုမွ်ႏွင့္ အားမရေတာ့ပဲ မိမိကိုယ္ကိုယ္ပင္ ဖ်က္စီးရန္အားထုတ္ေနၾကသည္။ မဟာ၀ိဇၨာတန္းတြင္ ပညာသင္ခဲ့စဥ္က ေကလနိကတကၠသိုလ္မွ ၀ါရင့္ပါေမာကၡဆရာႀကီး ဂ်ီ၊ဒီ သုမနပါလ၏ လူသားေတြအေပၚ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပံုမွာ လြန္စြာမွ မွတ္သားစရာေကာင္းလွသည္။
အဆိုပါ ပါေမာကၡဆရာႀကီး၏ မွတ္ခ်က္အရ လူေတြသည္ ကမၻာေပၚတြင္ အရုပ္ဆိုးအၾကည္းတန္ဆံုး သတၱ၀ါေတြျဖစ္သည္ဟူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လူေတြသည္ တစ္ေန႔ကို ေရတစ္ခါခ်ိဳးရံုမွ်ႏွင့္အားမရပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ေရခ်ိဳးေနၾကရသည္၊ အလွပေတြကို နည္းအမ်ိဳးျဖင့္ ျပင္ဆင္ခ်င္သယင္း အၾကည္းတန္လွေသာ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ဆင္ယင္ေနၾကရသည္။ အသိဥာဏ္နည္းေသာ သတၱ၀ါမ်ားအျဖစ္ လူတို႔၏ သတ္မွတ္ျခင္းကိုခံၾကရေသာ တိရစၦာန္တို႔ လူတို႔ကဲ့သို႔ အလွျပင္စရာမလိုေပ။
သူသည္ ဟာသေျမာက္ေအာင္လည္း ၄င္း၏အဆိုမွန္ကန္ေၾကာင္းကို ေျပာဆိုခဲ့ေသးသည္။ ယင္းမွာ လူေတြသည္ တိရစၦာန္မ်ားေလာက္ မလွပေပ။ ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ ရုပ္ဆိုးေသာလူေတြက လွပေသာတိရစၱာန္ေတြကို တိရစၦာန္ရုံ၊ သဘာ၀ဥယ်ာဥ္စသည္တို႔သို႔ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈၾကရသည္။ သို႔ရာတြင္ တိရစၦာန္ေတြသည္ လူတို႔ကို တစ္ခါဖူးမွ်လာမၾကည့္ေပ-ဟူ၏။
ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ တိရစၦာန္ေတြသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရမခ်ိဳး၊အလွမျပင္ၾကေသာ္လည္း ပင္ကိုယ္သဘာ၀အားျဖင့္ပင္ လွေနၾကသည္။ လူတို႔မွာမူကား ခုႏွစ္ရက္တစ္ပတ္ခန္႔ ေရမခ်ိဳး မျပင္မဆင္ေနလိုက္ရံုျဖင့္ လူအခ်င္းခ်င္းပင္ ႏွာေခါင္းရံႈ႕ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူေတြသည္ ပင္ကိုယ္သဘာ၀အားျဖင့္ပင္ အရုပ္ဆိုးအၾကည္းတန္ေနၾကသည္။ ပင္ကိုယ္အရုပ္ဆိုးေသာ လူသားေတြသည္ မိမိတို႔ေနရာ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း အၾကည္းတန္ေအာင္ အားထုတ္ေနၾကျပန္သည္။
******************
မွီခိုရာကို မဖ်က္စီးသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဓမၼပဒတြင္ ဘုရားရွင္မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိသည္။ “ယထာပိ ဘမေရာ ပုပၹံ၊ ၀ဏၰဂႏၶမေဟဌယံ။ ပေလတိရသမာဒါယ၊ ဧ၀ံ ဂါေမ မုနီ စေရ။ ပ်ားပိတုန္းသည္ ပန္းပြင့္ကို၄င္း၊ ပန္း၏အဆင္းအနံ႔ကို၄င္း မပ်က္စီးေစပဲ ပန္း၀တ္ရည္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္စုပ္ယူလွ်က္ ပ်ံသန္းသြားသကဲ့သို႔၊ ထိုနည္းတူစြာ သူေတာ္ေကာင္း(ရဟန္း)သည္ ၿမိဳ႕ရြာ၌ရွိေသာ လူတို႔၏သဒၶါတရားဟုဆိုအပ္ေသာ၊ ပန္းဥစၥာဟုဆိုအပ္ေသာ အဆင္းအနံ႔တို႔ကို မထိခိုက္မပ်က္စီးေစပဲ ပစၥည္းေလးပါးဟူတည္းဟူေသာ အရသာကိုသာ ခံယူသံုးစဲြ၍ က်င့္ရာ၏”။
မိမိတို႔၏မွီခိုရာကို မဖ်က္စီးဖို႔ရာအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးအေလးနက္ထားမိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ရဟန္းဟုသာ နာမ္စားကိုသံုးထားေသာ္လည္း ေလာကလူသားအားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္သာျဖစ္သည္။ မိမိ၏ မွီခိုရာကိုဖ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ၾကရပံုအေၾကာင္းမ်ားကို ဗုဒၶစာေပမ်ားတြင္သာမက အျခားေသာစာေပမ်ားတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ျမင္ႏိူင္ပါသည္။
ဗုဒၶစာေပလာ ဥပမာတစ္ခုကိုျပရပါမူ ဓမၼပဒလာ ကု႑လေကသီ၀တၳဳကို တင္ျပရေပမည္။ ကု႑လေကသီအမည္ရွိေသာ သူေဌးသမီးသည္ ေသဒဏ္က်ခံ သူခိုးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ႀကိဳက္မိခဲ့ေလသည္။ သူေဌးသမီးသည္ မင္းမႈထမ္းမ်ားကိုလာဘ္ထိုးကာ ထိုခိုးသားကို အသက္ေဘးမွကယ္တင္ကာ လင္သားအျဖစ္ေတာ္စပ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ သူခိုး၊ဓားျပဘ၀မွလာေသာ အဆိုပါေယာက်္ားသည္ သူေဌးသမက္ပင္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း မေကာင္းေသာ စရိုက္ေဟာင္းကို မစြန္႔ႏိူင္ခဲ့။ ထိုေၾကာင့္ နည္းပရိယာယ္တစ္ခုဆင္ကာ မိမိအသက္ကို ကယ္တင္ခဲ့ေသာ မိန္းမကိုသတ္၍ ပစၥည္းဥစၥညတို႔ကို အပိုင္စီးရန္ႀကံရြယ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိထက္ဥာဏ္သာေသာ မိန္းမ၏သတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။ ဤသည္မွာ မိမိ၏မွီရာကို ဖ်က္ဆီးလိုေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ ပ်က္စီးရျခင္းမွာ ဓမၼတာသေဘာျဖစ္သည္။
အထက္ပါဥပမာကို ေသခ်ာၾကည့္ပါမူ သူခိုးသည္ မည္မွ်ပင္ ခ်မ္းသာေသာဘ၀ကို ေရာက္ေနေစကာမူ ခိုးမွစားရေလသည္။ ဓားျပသည္လည္း မည္မွ်ပင္ စည္းစိမ္ဥစၥာျပည့္ေနေသာ္လည္း မတရားသျဖင့္ ရယူၿပီးမွပင္ စားေသာက္ရေလသည္။ ဤနည္းျဖင့္ပင္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖ်က္ဆီးေလသည္။
သာမညဖလသုတ္၏ နိဂုံးပိုင္းကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဤသေဘာတရားကို ဘုရွင္ကိုယ္တိုင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။ အဇာတသတ္မင္းသည္ တစ္ညလံုးလံုး ဘုရားထံမွ ရဟန္းျပဳရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးတရားေတာ္ကို နာၾကားၿပီးေနာက္ နံက္ေစာေစာတြင္ ဘုရားထံမွ ျပန္သြားသည္။ ၄င္းျပန္သြားေသာအခါတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဘုရားရွင္က “ဤအဇာတသတ္မင္းသည္ တရားေတာ္၏အဆံုးမွာ အရိယာျဖစ္ေသာ ေသာတာပန္အဆင့္ကို ရႏိူင္ခဲ့ျငားေသာ္လည္း ဖခင္အရင္းကိုသတ္ျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖ်က္စီးခဲ့သည့္အတြက္ မည္သည့္တရားထူးကိုမွ် ရမသြားရရွာ” ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
အရိပ္ေန၍ အခက္ကိုခ်ိဳးျခင္းသည္ ေက်းဇူးမဲ့သူတို႔၏သေဘာ၊ လူယုတ္မာတို႔၏သေဘာကို ထင္ထင္ရွားရွားျပသျခင္းျဖစ္သည္။ လူယုတ္မာသည္ လူမိုက္ထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ႔တြင္ဥာဏ္ရွိသည္။ မည္သို႔မည္ပံု မေကာင္းတာကို လုပ္ရမည္ဆိုေသာ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြကို ပိုင္ပိုင္ႏိူင္ႏိူင္သံုးတတ္သည္။ လူမိုက္သည္ လူယုတ္မာေလာက္ ဥာဏ္မရွိေသာေၾကာင့္ ေလာကႀကီးကို မ်ားမ်ားစားစားႏွင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ လူယုတ္မာေလာက္ ဒုကၡမေပးႏိူင္ေပ။ လူယုတ္မာသည္ ပညာေတြတစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ေနသူလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေလာကႀကီးကို ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္သြားေအာင္ ဒုကၡေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
မိမိမွီခိုရာ ပတ္၀န္းက်င္၏ တန္ဖိုးကိုနားလည္၍ မပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းစြာရပ္တည္ႏိူင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္မွာ လူသားတိုင္းအတြက္ အေရးႀကီးလွေသာ တာ၀န္ႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္သည္ကို ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္ႏိူင္ၾကပါမွ အမွန္တကယ္ အသိဥာဏ္ျပည့္၀ေသာ ပီဘိလူျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မိမိရွင္သန္ရာအျမစ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္က မတူးၿဖိဳလွ်င္ မည္သူကမွ် တူးၿဖိဳႏိူင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
အရွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)
17 December 2010
No response to “၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား”
Post a Comment