သကၤန္းေတာင္းေလး ေမ့ေနၿပီလား
အပိုင္း-၁
တစ္ေန႔….
စာေရးသူ ဧည့္၀တ္ျပဳရာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာကို ဧည့္သည္(စာဖတ္သူ) တစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ စာေရးသူမွာလည္း ေက်ာင္းတစ္ဖက္ႏွင့္မို႔ ဧည့္သည္ႏွင့္ေတြ႔ခြင့္ မရလိုက္။ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ကဗ်ာေတြကေတာ့ စာေရးသူ၏ကိုယ္စား ဧည့္၀တ္ျပဳလိုက္ဟန္တူသည္။ သို႔ရာတြင္ ဧည့္၀တ္ေက်ဟန္မတူ။
စာေရးသူျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဧည့္သည္ေတာ္က ေစတနာျဖင့္ထားရစ္ခဲ့ေသာ (ထိုကဲ့သို႔ပင္ ယူဆပါသည္) စကားလက္ေဆာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ကိုယ္ေတာ္တို႔ သကၤန္းေတာင္းေလးရဲ႕ အနက္ကိုသိပါသလား? ေမ့မ်ားေမ့ေနလား? ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလား?” တဲ့…။ စာေရးသူမွာလည္း သုေတသနစာတမ္းေရးဖို႔ရာ အဆိုျပဳလႊာ(Synopsis)ကို အေရးတစ္ႀကီး ျပင္ဆင္ေနရသည္ျဖစ္ရာ ဧည့္သည္ေတာ္၏ ေမးခြန္းလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သတိေပးတာလားဆိုတာကို သိပ္ၿပီး အေလးမထားမိတာ အမွန္ပင္။
သို႔ႏွင့္ စာရွာရင္း တစ္ျခား၀က္ဆိုက္မ်ားကို ေရာက္သြားရာ အမွတ္မထင္ မိမိထံတြင္ ခ်န္ထားခဲ့ေသာ “ကိုယ္ေတာ္တို႔ သကၤန္းေတာင္းေလးရဲ႕ အနက္ကို သိပါသလား? ေမ့မ်ားေမ့ေနလား? ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလား?” ဆိုတာကိုပင္ ထပ္ေတြ႕လိုက္ရျပန္ သည္။ အဆိုပါဧည့္သည္,သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားေရးသားေနေသာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ မွတ္ခ်က္ေဘာက္ကေန ယင္းစကားကိုပင္ ထပ္ျပန္တလဲလဲ ေမးေနဟန္ သို႔တည္းမဟုတ္ သတိေပးေနဟန္တူသည္။
ေျပာဆိုဟန္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဧည့္သည္ေတာ္သည္ ရဟန္းေတြအေၾကာင္းကို အူမေခ်းခါးမဟုတ္ေတာင္ အေတာ္အတန္သိသည္မွာ ေမးခြန္းကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သံသယမျဖစ္မိေတာ့။ ထိုေၾကာင့္ မိမိဘေလာ့ဂ္မွာပင္ ရဟန္းေတာ္ႏွင့္တာ၀န္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အဂၤလိပ္လို ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ေရးတင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခုေဆာင္းပါးမွာ အရင္တင္ၿပီးသား အဂၤလိပ္ေဆာင္းကို ဘာသာျပန္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ အခ်ိန္ရသည္ႏွင့္ပင္ ျမန္မာလို ထပ္မံေရးလိုက္ရေပသည္။ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးသည္ဟု မယူဆေစလိုပါ။ အေၾကာင္းမွာ မိမိမွာ တရားခံတစ္ေယာက္မဟုတ္သလို စြပ္စြဲခံရသူတစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ဟု လက္ခံထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ပါသည္။ ယခုေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူ၏ အယူဆသက္သက္မွ်သာဟု သေဘာက်ပါေလ။
ပါဠိစာေပမ်ားတြင္ ျဗဟၼဏေခၚပုဏၰားမ်ားကို ဒိြဇ(ဒြိ=ႏွစ္ႀကိမ္+ဇ=ျဖစ္ျခင္း)ဟုေခၚေ၀ၚ သံုးစဲြေလ့ရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔ကို လူသားမိခင္မွ တစ္ႀကိမ္ဖြားျမင္ၿပီး၊ ဖန္ဆင္းရွင္ မဟာျဗဟၼာႀကီး၏ပါးစပ္မွ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ဖြားၾကသူမ်ားအျဖစ္ အႏၵိယဓေလ့ထံုးစံမ်ားအရ လက္ခံထားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ တစ္ဘ၀တည္း၌ပင္ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ ဖြားျမင္ၾကသူမ်ားဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။
ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္လာသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္မူ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို တိဇ(တိ=သံုးႀကိမ္+ဇ=ျဖစ္ျခင္း)ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟု သံုးႏံူးက သင့္ေတာ္မည္လားမသိ။ ၾကည့္ပါ။ ေ႐ွးဦးစြာ လူတို႔ထံုစံအတုိင္း မိခင္မွ အရင္ဖြားျမင္သည္။ ထိုေနာက္ ရဟန္းမျဖစ္ခင္ ဆံရိတ္ပယ္ျဖင္းစသည္ျဖင့္ ရွင္သာမေဏကို အရင္၀တ္ရသည္။ ထိုေနာက္မွပင္ (ဥာတၱိစတုတၳကမၼ၀ါျဖင့္) သိမ္ထဲတြင္ရဟန္းခံၿပီး ရဟန္းျဖစ္ရသည္။
ရွင္သာမေဏျပဳရာတြင္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိသည့္အထဲမွ ရွင္သာမေဏကို စတင္ျပဳႏိူင္သည့္အ႐ြယ္မွာ က်ီးငွက္ကိုေျခာက္လွန္႔ႏိူင္ေသာ အသက္အ႐ြယ္ရွိဖို႔ႏွင့္ သရဏဂံုကို ပီသေအာင္႐ြက္ဆိုတတ္ေသာ အရြယ္ရွိဖုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသတ္မွတ္ခ်က္ စတင္ျဖစ္ေပၚရျခင္းမွာ မိဘႏွစ္ပါးဆံုးပါးသြားၿပီး တျခားအားကိုးအားထားျပဳစရာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား မရွိေတာ့ေသာ ကေလးငယ္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ညာလက္႐ံုးတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အ႐ွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္က ထုိကဲ့သို႔အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးကို ႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္ ကေလးမ်ားအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားရာမွ ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဘုရားရွင္၏သားေတာ္ ရာဟုလာကို ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ႏွင့္ ႐ွင္သာမေဏ ျပဳေပးခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မိဘမ်ားမွာ စိုးရိမ္ေသာကပြားရသည္။ ထိုေၾကာင့္ မိဘမ်ား ခြင့္မျပဳသူမ်ားကို ရွင္သာမေဏ၊ရဟန္းျပဳေပးျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါရန္ ဘုရားရွင္၏ဖခင္ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မိဘမ်ား သို႔မဟုတ္ အုပ္ထိမ္းသူမ်ား၏ သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္သည္ ရွင္သာမေဏျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။
မိဘမ်ားခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ခၽြင္းခ်က္တစ္ခုကိုလည္း အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ညီေတာ္အရင္းျဖစ္ေသာ ေရ၀တသာမေဏ၀တၳဳတြင္ ေတြ႕ရသည္။ အ႐ွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါးထံတြင္ မိမိ၏ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား ႐ွင္သာမေဏျပဳခြင့္ ေတာင္းလာခဲ့ေသာ္ မိဘမ်ား၏ သေဘာတူညီခ်က္ေစာင့္မေနပဲ ခ်က္ခ်က္ေဆာင္႐ြက္ေပးပါရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံထားပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူတို႔သည္ ဘုရားသာသနာကို မၾကည္ညိဳသူမ်ား၊ ဘာသာျခားမ်ားျဖစ္ေနေသာၾကာင့္ပင္။ ထိုျပင္ မိမိကိုယ္တုိင္သည္ပင္ အုပ္ထိန္းသူျဖစ္အေနျဖင့္ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳထားျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ အကိုႀကီးေတာ့ အဖရာဆိုသည္မဟုတ္လား။
ထိုေနာက္တြင္ေတာ့ ဥပဇၥ်ာယ္(အျပစ္ႀကီးငယ္ကို ဆံုးမသြန္သင္တတ္သူ)ဆရာ၏ေ႐ွ႕တြင္ “သံသာရ ၀ဋၬဒုကၡေတာ ေမာစနတၳာယ”စေသာ ဂါထာႏွစ္ပုဒ္ျဖင့္ ရွင္သာမေဏျပဳခြင့္ေတာင္းရသည္။ (ဤသည္ကို သကၤန္းေတာင္သည္ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္)။ ထိုဂါထာႏွစ္ပုဒ္၏ လိုရင္းအဓိပၸါယ္မွာ “သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ပါရျခင္းအက်ိဳးငွါ (တပည့္ေတာ္၏ လက္၌႐ွိေသာ ဤသကၤးန္းကို ယူေတာ္မူႈ၍/ အရွင္ဘုရား၏ လက္ေတာ္၌႐ွိေသာ ထိုသကၤန္းကို ေပးေတာ္မူ၍) သနားခ်ီးေျမွာက္ေသာအားျဖင့္ ရွင္သာမေဏ ျပဳေပးေတာ္မူပါ”ဟု ျဖစ္သည္။
ထိုေနာက္တြင္ေတာ့ သရဏဂံုသံုးပါးႏွင့္ လိုအပ္ေသာ က်င့္၀တ္၊သီလမ်ားကို ေဆာင္ထိန္းလိုက္နာေသာအားျဖင့္ ရွင္သာမေဏျဖစ္လာသည္ဟု အလြယ္နားလည္ရေပမည္။ ရွင္သာမေဏျဖစ္ၿပီးေနာက္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ သို႔မဟုတ္ ၁၉-ႏွစ္ႏွင့္ ၃-လျပည့္လွ်င္ ရဟန္းျပဳႏိုင္ပါသည္။
ဆက္ပါဦးမည္..........
ေမတၱာျဖင့္-
အရွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)
No response to “၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား”
Post a Comment