၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား

သိ၊က်င့္ထပ္တူ ႏွစ္ဖက္လွသူ

တနဂၤေႏြေန႔ နံက္ခင္း….

          မိမိေနထိုင္ရာ ၀ယတၱရဂါမ (Wethara-gama)မွ ကို လမ္ဘို မကုဋာရာမ ျမန္မာေက်ာင္းတိုက္တြင္ က်င္းပမည့္ လ ကၤာတမန္မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာအစည္းေ၀းကို တက္ေရာက္ရန္ အတြက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ လိုင္းကားစီး ခရီးသည္ပါးခ်ိန္ကို ေစာင့္ရင္း နံက္ပိုင္းလုပ္ေဆာင္စရာ ႐ွိသည္မ်ားကို အဆံုး သတ္ၿပီးကာမွ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ နံက္ ၉-နာရီခန္႔သည္ လိုင္းကားစီးဖို႔ အသင့္ေတာ္ဆံုးအခ်ိန္ဟု မိမိဘာသာ သတ္မွတ္ ထားမိသည္။

          (Wetharagama-ကို ေ၀ထရဂါမ-ဟု ေရးရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသခံတို႔က ၀ယတၳရဂါမ -ဟုသာ အသံထြက္ေလ့႐ွိ၊ ေျပာဆိုေလ့႐ွိသည္။ ဘာသာေဗဒ(Philology)နည္းအရ ေျပာရလွ်င္ လည္း ေဒသခံတို႔ ေျပာဆိုသံုးစဲြသည္မွာ မွန္သည္ဟု ယူဆမိသည္။ ၄င္းနည္းအရ We-တြင္ပါေသာ e>aya၊ tha-က th>tth-သို႔ ေျပာင္းသည္။ ေဒသခံအခ်ိဳ႕ကမူ ၀ယႆရဂါမ-ဟု ေခၚသည္ ကိုလည္း ၾကားရျပန္သည္။ ဤတြင္ ဘာသာေဗဒပညာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာတို႔တြင္ th-ကို ႆ္-သံျဖင့္ ထြက္ေလ့႐ွိေသာေၾကာင့္ ေ၀ထရဂါမ ထက္စာလွ်င္ ၀ယတၳရဂါမ သို႔မဟုတ္ ၀ယႆရဂါမ အေခၚ ေ၀ၚက မွန္ႏိုင္သည္ဟု မိမိဆင္းရမည့္ ဘတ္စကားမွတ္တိုင္ကို ေျပာမိသည့္အခါတိုင္းလို ေတြးေနမိ တတ္သည္။)

          ယေန႔မူ အခါတိုင္း တနဂၤေႏြနံက္ခင္းမ်ားႏွင့္မတူ လိုင္းကားကို အေတာ္ေလးၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနရ သည္။ လာသည့္ကားကလည္း လူၾကပ္ေနသျဖင့္ ေနာက္ကားကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ေနာက္ကားက လည္း ထုိနည္းအတူျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္ မီးနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ဘတ္စကားမွတ္တိုင္တြင္ ၾကာသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ မတ္တူးကား အျဖဴေလးတစ္စီး မိမိေ႐ွ႕တြင္ လာရပ္ၿပီး၊ ကားေမာင္းလာသည့္ လူ႐ြယ္က ဘယ္သြား မလဲလို႔ေမးသည္။ မိမိသြားမည့္ေနရာကို ေျပာလိုက္သည္။ တစ္၀က္ေလာက္ေတာ့ လမ္္းႀကံဳတယ္၊ လိုက္ခဲ့ပါ လားဟု ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြ ဖိတ္ေခၚေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးပဲဟုဆိုၿပီး တက္လိုက္ခဲ့သည္။ (မၾကာခဏဆိုသလို ဤသို႔ပင္ ကားႀကံဳစီးလိုက္ရေလ့႐ွိသည္။)

          ကားေပၚေရာက္ေတာ့ အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္၊ အလႅာသလႅာပ စကားအခ်ိဳ႕ေျပာၿပီးေနာက္ ဒီႏိုင္ငံ ကို ဘာကိစၥနဲ႔လာပါသလဲဟုေမးလာေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ေအာင္လာေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ ဒႆနိ က  ဘာသာရပ္ျဖင့္ သုေတသနစာတမ္းေရးဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါေၾကာင္း ျပန္ေျပာျဖစ္သည္။

          အဆိုပါ လူ႐ြယ္က သူလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဗုဒၶအဆံုးမအတိုင္း အတတ္ႏိုင္ ဆံုး လိုက္နာက်င့္သံုးေနပါေၾကာင္းေျပာသည္။ ငါးပါးသီလကိုပင္ ႐ြတ္ျပၿပီးေနာက္ သူနားလည္သလို ႐ွင္းျပ ေနေသးသည္။

          လမ္းခုလတ္တြင္ မနက္စာ ဘာသံုးေဆာင္ခဲ့ပါသလဲလို ႔ေမးေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေသာက္ခဲ့ပါ ေၾကာင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဟာ…..…ဒါဆို ဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့၊ တစ္ခုခု ၀ယ္ကပ္ပါဦးမယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဘုဥ္းေပးပါဦး၊ ဘာႀကိဳက္ပါသလဲဆိုကာ လမ္းေဘး႐ွိ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆိုင္တြင္ ကားရပ္မည္ျပင္ေသာ ေၾကာင့္ ေနပါေစ ရပါၿပီ၊ ေက်းဇူးပဲလို႔ ျပန္ေျပာကာ ကားကိုဆက္ေမာင္းခိုင္းရသည္။  

          ထိုေနာက္ “ဗုဒၶဟာ သတၱ၀ါေတြကို ကူညီဖို႔အတြက္ ပြင့္လာတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႔တရားမ်ားမွာလည္း သူတစ္ပါးကို ဘယ္လိုကူညီရမယ္ဆိုတာကို ညႊန္ျပထားေၾကာင္း၊ ထိုေၾကာင့္ မိမိသည္ နံက္တိုင္း အလုပ္သြား သည့္ အခါတိုင္းတြင္ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ေတြ႕ရသည့္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား သို႔မဟုတ္ အသက္ ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ားကို လမ္းႀကံဳတင္ေလ့႐ွိေၾကာင္း” စသျဖင့္ ေျပာဆိုေလသည္။

          သူနားလည္သည္မွာ ဗုဒၶအေတြးေခၚမ်ားသည္ လိုက္နာမွဳ႕ မ႐ွိေသးသေ႐ြ႕ အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲတြင္ တစ္ပါးအပါ၀င္ျဖစ္သည့္ ၀ိဇၨာစရဏ သမၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္သည္ အသိ ႏွင့္အက်င့္ ထပ္တူက်ရမည္၊ သိသည့္အတုိင္း က်င့္ရမည္ဟု မိမိသေဘာေပါက္၍ ထိုအတုိင္း စြမ္းႏိုင္သမွ် ႀကိဳးစားလုပ္ေနပါေၾကာင္း လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ဆက္ေျပာေနခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စာေရးသူ လိုင္း ကားစီးဖို႔ အဆင္ေျပသည့္ေနရာသို႔ အေရာက္တြင္ “အခုလို လိုက္ပို႔ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္၊ အသိနဲ႔ အက်င့္ကို ဟန္ခ်က္ညီညီ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ အမွန္တကယ္ေနႏုိင္သည့္ ဒကာေတာ္ကို ေတြ႕ဆံုရသည့္အတြက္ ဂုဏ္ယူမိပါေၾကာင္း” ေျပာဆိုကာ ႏႈတ္ဆက္ခဲြခြာခဲ့ၾကသည္။

          ထိုေနာက္ စာေရးသူလည္း အဆင္သင့္ေတြ႕ရသည့္ လိုင္းကားေပၚသို႔တက္လိုက္သည္။ ထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္႐ံုသာ႐ွိေသး၊ လမ္းမေပၚမွ ၀ုန္းကနဲ အသံၾကား၍ ျဖတ္ကနဲလွည့္ၾကည့္မိသည္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ စီးလာသည့္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ကုန္တင္ကားတစ္စီးက ပြတ္ဆဲြမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ အ႐ွိန္နဲ႔ဆုိေတာ့ ဟန္ ခ်က္မထိန္းႏိုင္။ လဲသြားရျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းေလးခြဆံုေနရာႀကီးျဖစ္တာမို႔ ယာဥ္ထိန္းရဲက အသင့္ ႐ွိေနသည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရာက္လာသည္။ အနီးနား ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလည္း ေ႐ွာင္ထြက္ မသြားပဲ ၀ိုင္းထူၾက၊ ေမးျမန္းၾက၊ ကူညီေပးၾကသည္။ တိုက္သြားသည့္ကားသမားကလည္း ကားကိုလမ္းေဘး ထိုးရပ္ၿပီး ျပန္ေရာက္လာသည္။

          တစ္ေန႔…. တကၠသိုလ္ကေန ထံုးစံအတုိင္း လိုင္းကားစီးျပန္လာသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားခံုက ကား၏ ေ႐ွ႕တန္းေနရာတြင္႐ွိရာ ေ႐ွ႕ျမင္ကြင္းမ်ား အားလံုးကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ေန႔လည္ခင္းမို႔ ကား ေပၚတြင္ ခရီးသည္သိပ္မ႐ွိ။ ထိုင္ခံုျပည့္႐ံုေလာက္သာ။ အ၀ိုင္းပတ္တစ္ခု အေရာက္တြင္ ေ႐ွ႕ကသြား ေနေသာ ဒိုင္နာကားတစ္စီးမွာ အခ်က္မျပပဲ တိကနဲရပ္ခ်လိုက္သည္။ စာေရးသူတို႔စီးလာေသာ လိုင္းကားက ဒိုင္နာေနာက္ပိုင္းကို ၀င္ေစာင့္သည္။ ကံေကာင္းသည္ မည္သူမွ် ဒဏ္ရာမရၾက။ အ၀ိုင္းပတ္အေက်ာ္တြင္ ကားအသီးသီးရပ္ၾကၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ေျဖ႐ွင္းၾကသည္။ လိုင္းကားခရီးသည္မ်ားလည္း ၀င္ေရာက္ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ မည္သူမွ် အေစာတလ်င္ ေ႐ွာင္ထြက္မသြားၾက။

          သီဟုိဠ္ကၽြန္းႏိုင္ငံေလးတြင္ ယာဥ္ေတြကမ်ားၿပီး လမ္းေတြကေတာ့ အေတာ္က်ဥ္းသည္။ အၿမဲလိုလို လမ္းမေပၚတြင္ ယာဥ္ေၾကာမ်ားပိတ္ဆို႔ေနတတ္သည္။ ယာဥ္ခ်င္းတိုက္သည္ကိုလည္း မၾကာခဏ ဆိုသလို ေတြ႕ေနရသည္။ သို႔ရာတြင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ဆဲဆိုျခင္း၊ ဒုတ္စဲြ၊ ဓားစဲြျခင္း အေတာ္ကိုေတြ႕ရခဲ သည္။ အဆင္ေျပသလို ေ႐ွာင္ကြင္းၾက ေမာင္းႏွင္ၾကသည္။

          ခုဒၵကနိကာယ္၊ ဣတိ၀ုတၱကပါဠိတြင္ “ဒုေ႒ာ အတၳံ န ဇာနာတိ း ေဒါသထြက္(ျဖစ္) သူသည္ ေကာင္း က်ဳိး-ဆိုးျပစ္ကို မျမင္ႏိုင္”ဟု ေတြ႕ရၿပီး၊ မဟာနိဒၵသပါဠိတြင္မူ ကုေဒၶါ အတၳံ န ဇာနာတိ း အမ်က္ထြက္ျခင္း ျဖင့္ အေကာင္း-အဆိုးကို ခဲြျခားမသိႏိုင္ဟု ဆိုေလသည္။ ဒီဃနိကာယ္၊ ပါထိက၀ဂ္တြင္လည္း “ေဒါေသာ အကုသလ မူလံ း ေဒါသည္ မေကာင္းမွဳ႕တို႔ ျဖစ္ပြားရာ အဓိက အေၾကာင္းျဖစ္သည္”ဟု မိန္႔ဆိုထားျပန္သည္။

အမွန္မွာ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ သံသရာခရီးသည္မ်ားအတြက္ တိက်ေသာ လမ္းညႊန္ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား သဖြယ္ျဖစ္သည္။ ဖတ္႐ံုသက္သက္မွ်ျဖင့္ လိုရာခရီးမေရာက္ႏိုင္။ ဖတ္ၿပီးေနာက္ ညႊန္ျပသည့္အတိုင္းသြားပါမွ ရည္မွန္းရာခရီးပန္းတိုင္ကို ေရာက္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ လမ္းညႊန္ကို ဖတ္ျခင္းသည္ သိေအာင္လုပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္၍ ထိုအတိုင္းေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းသည္ က်င့္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ အသိသည္ ၀ိဇၨာျဖစ္ၿပီး၊ အက်င့္သည္ စရဏျဖစ္သည္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ အသိႏွင့္အက်င့္သည္ ပိုက္ဆံ၏ ေခါင္းႏွင့္ပန္းလိုျဖစ္သည္။

ယင္းႏွစ္မ်ိဳးမွ တစ္ခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းေနလွ်င္ ေျခတစ္ေခ်ာင္း လပ္သည့္လူ၊ အေတာင္တစ္ေခ်ာင္း ျပတ္ သည့္ ငွက္ပမာသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႔ျပင္ သိျခင္းက်င့္ျခင္းကို ေလွကားတက္သည့္ပမာ တစ္ဆင့္ျခင္း လုပ္ ေဆာင္ရေပမည္။ သို႔ရာတြင္ ေလွခါးထစ္ကို ေအာက္ဆံုးမွ ထိပ္ဆံုးသို႔ ခုန္တက္လွ်င္ ေရာက္ေကာင္းေရာက္မည္ ျဖစ္ေသာ္လမ္း အသိႏွင့္အက်င့္တို႔ကမူ တစ္ခါတည္းႏွင့္ မျပည့္စံုႏိုင္၊ ထပ္တူ မက်ႏိုင္ေပ။ တစ္ပါးသီလ ေစာင့္သူထုံး ႏွလံုးမူကာ က်င့္သံုးက သင့္ေပမည္ဟု…။

ဓမၼအသိမ်ား ေန႔စဥ္ဘ၀အတြင္းသို႔ စြမ္းႏိုင္သမွ် သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္ၾကပါေစဟုသာ…………။

ေမတၱာျဖင့္-

             အ႐ွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)

                   Monday, August 15, 2011