၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား

၀န္ႏွင့္ဂုဏ္

**********

အထက္ပါ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးသည္ သဒၶါတရားဘက္ကေန ႐ႈျမင္ရမည့္အျမင္ျဖစ္သည္။ ပညာျဖင့္ ေ၀ဖန္ရမည့္အရာမဟုတ္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ျဖစ္ရပ္ဆန္းကို ၾကားသိရသည့္ စာေပကို မတတ္ကၽြမ္းသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ သဒၶါတရားကိုတိုးပြားေစႏိုင္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္ျဖစ္ေစ မ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ ထိုျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ မည္သူမွ် အက်ိဳးမဲ့မျဖစ္ပါ။ ထို႔အတူ ဗုဒၶ၀င္တို႔လိုက်မ္းမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း ထိုသို႔ပင္ သဒၶါတရား႐ႈေထာင့္ သာမန္လူတို႔႐ႈေထာင့္ျဖင့္သာ ႐ႈျမင္သင့္ၿပီး သာသနာေတာ္ကို အၾကည္ညိဳတိုးဖို႔ရာ က်မ္းမ်ိဳးျဖစ္၍ မည္သူမဆိုေရးႏိုင္၍ အျပစ္မျမင္သင့္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။

ထိုျပင္ ၀ိသုဒၶိမဂ္စေသာ က်မ္းစာမ်ားကို ပညာ႐ွင္႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္လိုက္ျပန္လွ်င္လည္း ဘာမွ်အျပစ္ေျပာစရာမျမင္။ အေၾကာင္းရာခိုင္လံုသည္။ အျမင္စူးစူး႐ွ႐ွျဖင့္ေရးသားထားသည္။ အေထာက္ထားခိုင္လံုသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ အေ႐ွ႕အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေခတ္စားေနသည့္ သုေတသနက်မ္းေရးနည္းမ်ား မေပၚခင္က ၄င္း၀ိသုဒၶိမဂ္က်မ္းတြင္ သုေတသနသေဘာတရားမ်ား နည္းစနစ္မ်ား အျပည့္အစံုပါ၀င္ေနသည္။ အစအဆံုး ကြင္းဆက္မိမိႏွင့္ ထိထိမိမိ႐ွိလွသည့္ အေရးသားမ်ိဳးကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤသည္မွာ ပညာ႐ႈေထာင့္ကေန ႐ႈျမင္ရမည့္အခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆက္လက္ေျပာဆိုသြားသည္။ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခုသည္သာ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ရပ္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတြင္႐ွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဟုလည္း မည္သူမွ် အတိက်မေျပာႏိုင္ပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာသည္ သက္တန္း႐ွည္ၾကာသည့္အေလွ်ာက္ ဗုဒၶစာေပဆိုင္ရာတြင္ ပညာအမ်ားအျပားထြန္းကားခဲ့သည္။ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ထြန္းကားေနဆဲျဖစ္သည္။ သို႔တေစ ထိုကဲ့သို႔ ပါဠိေတာ္ဆုိင္ရာ အဖြင့္က်မ္းမ်ားကို ေရးသားရာတြင္မူ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေရးသားႏိုင္သူမ်ား သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အေျမာက္အျမားေပၚထြက္ခဲ့ေစကာမူ အသက္႐ြယ္ႏုနယ္ေသးသည့္အတြက္ ေရးသားေလ့မရွိေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ ေရးသားသည့္တိုင္ မိမိနာမည္ကို မသံုးပဲေရးသားေလ့ရွိေၾကာင္း ၾကားသိဖူးသည္။

ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပါဠိစာေပသာမက အဂၤလိပ္စာေပအပါ၀င္ အျခား ဘာသႏၱရစာေပမ်ားကိုပါ တတ္ကၽြမ္းသည္ဟု အမ်ားကလက္ခံထားသည့္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးမိန္႔ဆိုခ်က္မွာ မွတ္သားဖြယ္ရာလည္းျဖစ္သည့္အျပင္၊ ႐ွင္းလင္းေအာင္သိျမင္ေစသည့္ အခ်က္လည္းျဖစ္သည္။

အေနာက္တိုင္းသားႏွင့္ ေ႐ွ႕တိုင္းသား (အထူးအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား)တို႔သည့္ စာေပေရးသားရာတြင္ ခံယူခ်က္ကြာျခားသည္။ အေနာက္တိုင္းသားက စာေပေရးသားျခင္းကို ဂုဏ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ခံယူကာ ေရးသားၿပီး၊ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ႏွင့္ ေရးသားႏိုင္ေၾကာင္း ဂုဏ္ယူလို၍ ေရးသားၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာတို႔ကမူ ၀န္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေရးသားေလ့ရွိသည္။ ဆရာသမား သို႔မဟုတ္ ပညာရွိတစ္ဦးဦးက တာ၀န္ေပးအပ္လာ၊ လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္အညီေရးသားရန္ တာ၀န္ေပးအပ္လာသည့္အခါမွသာ ေရးသားေလ့ရွိသည္။

တာ၀န္အရ ေရးသားျခင္းဆိုသည္မွာလည္း ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အဖြင့္က်မ္းမ်ားကိုသာ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘာသာေရးအရသာမက အတိုင္းတာတစ္ခုေသာ လူ႔အသိုင္း၀ိုင္းကေန အေလးျမတ္ထားေသာ က်မ္းစာမ်ားျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ထိုေရးသားေသာက်မ္းကို ခိုင္မာေစရာတြင္ ေရးသားသူ၏ အသက္အရြယ္ကလည္း တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ႐ွိေၾကာင္း ဆိုေလသည္။

ထို႔ျပင္ ျမန္မာတို႔သည္ မလိုအပ္ပဲႏွင့္ က်မ္တစ္ေစာင္တည္းကို ႏွစ္ဦးၿပိဳင္ေရးေလ့မရွိေပ။ မသိလို႔ေရးမိၾကၿပီး အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ သိလာေသာအခါတြင္မူ တစ္မူသာက်န္ေစၿပီး၊ အျခားတစ္မူကို ဖ်က္စီးေလ့ရွိေၾကာင္း သမိုင္းမ်ားတြင္ဆိုသည္။ အေၾကာင္းမွာ တစ္ဦးအရည္ျခင္းကို တစ္ဦးကယံုၾကည္သည့္အျပင္ ေနာင္လာေနာက္သားတို႔လည္း အဆိုပါက်မ္းႏွစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ အျငင္းမပြားေစလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကလည္း စာေရးသားျခင္းကို ဂုဏ္တက္လို၍ ေရးသားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ေလာကလိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ေပၚေစသည္။

အင္း၀ေခတ္ ထင္ရွားေသာျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို ၾကည့္ပါ။ ဓားမကူးဆရာေတာ္ေခၚ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္သည္ ေ႐ႊဥမင္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပီးေနာက္ မိမိေရးသားၿပီးေနသည့္ ၀ိနည္းငါးက်မ္းနိႆယကိုပင္ ေ႐ႊဥမင္ဆရာေတာ္ကလည္း ေရးသားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရသည္။ က်မ္းၿပီးရက္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မိမိက အတန္ငယ္ေနာက္က်ေနၾကာင္းကိုပါ သိလိုက္ရသည္။ ထိုေၾကာင့္ မိမိက်မ္းေၾကာင့္ ေနာင္လူမ်ားအျငင္းပြား အခ်င္းပြားကာ အက်ိဳးမဲ့မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေစတီရင္ျပင္တြင္ မီးပူေဇာ္လိုက္သည္ဆုိ၏။ အခ်ိဳကလည္း ေစတီတစ္ဆူတြင္ ႒ာပနာလိုက္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ မိမိကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစ အျခားသူမ်ား၏ တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ က်မ္းစာမ်ားကို ေရးသားရာတြင္ လိုအပ္ခ်က္ကို တာ၀န္ယူျဖည့္ဆည္းလိုေသာေၾကာင့္သာ ေရးသားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။

ပါဠိစာေပသမိုင္းတြင္ နိႆယမူကဲြတို႔လိုက်မ္းမ်ားစြာတို႔ကို ေဖာ္ျပထားတာရွိပါသည္။ ၄င္းတို႔မွာလည္း အခ်ိဳ႕က်မ္းမ်ားမွာ ေခတ္တစ္ေခတ္တည္းမွာပင္ ေရးသားခဲ့ၾကေစကာမူ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္တို႔ကြာျခားမႈေၾကာင့္ မူကဲြမ်ားရွိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔တေစ ထိုထိုက်မ္းတို႔သည္လည္း ၀န္တစ္ခုအေနျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာက်မ္းနိဂံုးတို႔ကို ဖတ္႐ႈလိုက္ပါက အထင္႐ွားေတြ႕ျမင္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။             ။

အေၾကာင္းညီညြတ္ခဲ့ပါက သုေတသနစာတမ္းအျဖစ္ ျပန္လည္ေရးသားပါဦးမည္။

ေမတၱာျဖင့္-

အ႐ွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)

Thursday, June 30, 2011