၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား

ျမန္မာရဟန္းေတာ္တို႔၏ဒုတိယရင္ခြင္

(သို႔)

                                                    ေကလနိယတကၠသိုလ္

          သီရိလကၤာႏိူင္ငံသည္ ဗုဒၶစာေပကို ေခတ္မွီနည္းစနစ္မ်ား၊ ဘာသာရပ္မ်ားျဖင့္ သင္ၾကားေလ့့လာခဲ့ ေစာစီးစြာမိတ္ဆက္ခဲ့ေသာ ႏိူင္ငံတစ္ခုျဖစ္ရံုမွ်မက ဗုဒၶဘာသာကို ကမၻာမ်က္ႏွာစာေရွ႕သို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ခ်ျပႏိူင္ေသာ ေထရ၀ါဒထိပ္တန္းေရာက္သည့္ ႏိူင္ငံလည္းျဖစ္ပါသည္။ သီရိလကၤာသားတို႔၏ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀ႏွင့္ အေတြးေခၚမ်ား၊ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား၊ ပညာေရးမ်ားသည္ ဘာသာေရးအေပၚတြင္ အျပည့္အ၀နီးပါး အမွီသဟဲျပဳထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

          ကမၻာ့အဆင့္မွီ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စာအုပ္စာနယ္ဇင္းထုတ္ေ၀ေရးဌာမ်ားရွိၿပီး ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာေပမ်ိဳးစံုကိုလည္း လြယ္လင့္တကူ ဖတ္ရႈေလ့လာႏိူင္၊ရရွိႏိုင္ပါသည္။ ႏိူင္ငံတ၀ွမ္းလံုးရွိ တကၠသိုလ္တိုင္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာေလ့လာေရးဌာနမ်ားကို ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ Buddhist and Pali University of Sri Lanka (BPU), University of Kelaniya၊ ယင္း၏အခြဲျဖစ္ေသာ Post Graduate Institute of Pali and Buddhist Studies (PGIPBS)ႏွင့္ University of Peradenia တို႔တြင္သာ တက္ေရာက္ၾကပါသည္။

ထိုအထဲတြင္လည္း ေကလနိယတကၠသိုလ္ (PGIPBS) တြင္သာ အမ်ားစုက တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ ၄င္းမွာ ျမန္မာ-မကုဋေက်ာင္းေတာ္တည္ရွိရာ ကိုလမ္ဘိုၿမိဳ႕ ေတာ္မွာပင္ရွိသည္။ ၁၈၇၅-ခုႏွစ္တြင္ ေကလနိယတကၠသိုလ္သည္ ၀ိဇၨာလကၤာရစာသင္တိုက္ (Vidyalankara Privena) အျဖစ္ျဖင့္သာ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ သီရိလကၤာ ပညာေရး ေရစီးေၾကာင္းကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေသာ ေခတ္မွီတကၠသိုလ္မ်ား တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း ၁၉၅၉-ခုတြင္ ၀ိဇၨာလကၤာရတကၠသိုလ္ (Vidyalankara University) အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းခဲ့သည္။

၁၉၇၂-ခုႏွစ္တြင္ စီလံုတကၠသိုလ္ (University of Ceylon) ၏အခြဲ (Vidyalankara Campus) အျဖစ္တည္ရွိခဲ့ၿပီး၊ ၁၉၇၈-ခုႏွစ္တြင္ ေကလနိယတကၠသိုလ္ (University of Kelaniya) အျဖစ္ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္ခဲ့သည္။ ပညာေရးဆိုင္ရာေလ့လာေရးဌာနခြဲသံုးခုရွိၿပီး လက္ရွိရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၊ ေဒါက္တာဓမၼသာမိ (Oxford, England)ႏွင့္ အျခားထင္းရွားေသာ ဆရာေတာ္မ်ားအပါ၀င္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အဆက္ဆက္သည္ ပါဠိႏွင့္ဗုဒၶစာေပ ေလ့လာမႈဆိိုင္ရာ ဘဲြ႕လြန္တကၠသိုလ္ (PGIPBS, University of Kelaniya) တြင္သာ တက္ေရာက္ၾကပါသည္။

ယင္းတြင္M.A, Diploma တန္းမွ စတင္တက္ေရာက္ႏိူင္ၿပီး ေဒါက္တာဘြဲ႕အထိ ဆက္လက္ယူႏိူင္ပါသည္။ M.A, Diploma တန္းအတြက္တစ္ႏွစ္၊ M.A (Master of Art) အတြက္တစ္ႏွစ္၊ M. Phil (Mater of Philosophy) အတြက္ ႏွစ္ႏွစ္ႏွင့္ PhD (Doctor of Philosophy) အတြက္သံုးႏွစ္ အသီးသီးသတ္မွတ္ထားသည္။ M.A တန္းအတြက္ ေက်ာင္းတက္ရက္မွာ ယခုႏွစ္အတြက္ တစ္ပတ္ကိုသံုးရက္တက္ရၿပီး ေန႔လည္ႏွစ္နာရီမွ ညေနငါးနာရီ (သို႔) ေျခာက္နာရီအထိျဖစ္ပါသည္။ ပါဠိႏွင့္သကၠတဘာသာမ်ားကို အခ်ိန္ပို (Extension class) အျဖစ္ အခမဲ့သင္ေပးပါသည္။ တက္ေရာက္လိုကတက္ေရာက္ႏိုင္ၿပီး မတက္ခ်င္လည္းရပါသည္။

ျမန္မာရဟန္းေတာ္အားလံုးမွာ M.A တန္းကေနသာ စတင္တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ အနိမ့္ဆံုး၀င္ခြင့္အရည္အခ်င္းမွာ အစိုးရဓမၼာစရိယ (သို႔) အသင္းဓမၼာစရိယဘဲြ႕ (သို႔) ဗုဒၶတကၠသိုလ္ တစ္ခုခုမွ ဘဲြ႕တစ္ခုခုကိုရရွိထားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ပါဠိစာေပပါ၀င္ေသာ ျမန္မာစာအဓိကျဖင့္ဘဲြ႕ရလွ်င္လည္း တိုက္ရိုက္၀င္ခြင့္ရပါသည္။ တျခား ေမဂ်ာမ်ားျဖင့္ B.A, B. Sc ဘဲြ႕ရရွိသူမ်ားအတြက္ကေတာ့ M.A, Diploma တန္းကသာ စတင္ၿပီးတက္ရပါသည္။

ဇန္န၀ါရီလတြင္ ေက်ာင္းအပ္ေလွ်ာက္လႊာမ်ားကိုစတင္လက္ခံၿပီး စာသင္ခ်ိန္ကာလမွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွ ဒီဇင္ဘာလအထိျဖစ္ပါသည္။ ႏိူင္ငံတကာေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းအပ္ျခင္းမ်ားကို ဒုတိယစာသင္ကာလစသည္အထိ လက္ခံေလ့ရွိပါသည္။ M. Phil ႏွင့္ PhD ၀င္ခြင့္မ်ားကိုမူ တစ္ႏွစ္လံုးထားရွိကာ အခ်ိန္မေရြးေက်ာင္းအပ္ႏိူင္ပါသည္။

စာသင္သည့္ပံုစံမွာ ျပဌာန္းစာအုပ္မ်ားေပးၿပီး သင္ၾကားတာမဟုတ္ေပ။ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ဆရာ၏ ပို႔ခ်ခ်က္မ်ားကို မွတ္စုလိုက္ေရးျခင္း၊ အသံသြင္းကာ ျပန္လည္နားေထာင္ အေခ်ာသပ္ေရးျခင္မ်ားကိုသာလုပ္ရပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္အလုိက္ ေပးထားေသာ ေလ့လာနည္းလမ္းညႊန္ခ်က္ (Study Guide) မ်ားအတိုင္း ေလ့လာျခင္း၊ ေက်ာင္းအပ္စဥ္ကတည္းက ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးထားေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို စာၾကည့္တိုက္ကေန ငွားရမ္းဖတ္ရႈျခင္းမ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္ လုပ္ရပါသည္။

စာသင္ကာလကို First Term, Second Term, Third Term ဟု အပိုင္းသံုးပိုင္း ခြဲထားသည္။ ကာလတစ္ခုကို ႏွစ္လခဲြခန္႔ေက်ာင္းတက္ရၿပီး ယင္းၾကားကာလတြင္ ရက္ ၂၀-ခန္႔စီ ေက်ာင္းပိတ္ေပးပါသည္။ First Term ေနာက္ဆံုးအပတ္တြင္ မိမိတို႔ယူမည့္ဘာသာရပ္မ်ားကို ေရြခ်ယ္ၿပီးေလွ်ာက္လႊာတင္ရပါသည္။ ပထမသင္ၾကားမႈကာလတြင္ မယူမေနရ ဘာသာရပ္မ်ား (Compulsory Subject) အပါ၀င္၊ အျခားဘာသာရပ္ (Optional Subject) မ်ားကိုပါ တက္ေရာက္ရသည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔္ယူလိုေသာ (Optional Subject)ထဲမွ ဘာသာရပ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခ်ိန္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Compulsory Subject မ်ားမွာ တစ္ႏွစ္ႏွင့္တစ္ႏွင့္မတူေပ။ မႏွစ္က Compulsory Subject မွာ ႏွစ္ခုသာရွိၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ Compulsory Subject က ငါးခုေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္သံုးခုကိုသာ Optional Group ထဲမွ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိေတာ့ပါသည္။ ဘာသာရပ္အားလံုးရွစ္ခုကို တစ္ႏွစ္တာအတြက္ေလ့လာသင္ယူရသည္။ သို႔ရာတြင္ စာေမးပြဲ ေျဖဆိုေသာအခါ သံုးဘာသာကို တစ္ခုတည္းေပါင္းထားလိုက္၍ ေျခာက္ဘာသာ (သို႔) ေမးခြန္းေျခာက္ခုေျဖဆိုရသည္။ ဘာသာရပ္တိုင္းတြင္ ေမးခြန္းရွစ္ခုေမးထားၿပီး ေလးခုကိုသာ ေျဖဆိုရပါသည္။ စာေျဖဆိုခ်ိန္မွာ သံုးနာရီပင္ျဖစ္ပါသည္။

Second Term ၏ ေနာက္ဆံုးအပတ္ထဲတြင္ အနည္းဆံုးစာလံုးေရ ၅၀၀၀-ခန္႔ပါေသာ မိမိတင္လိုေသာ စာတမ္းငယ္အတြက္မူၾကမ္းကို အၿပီးသတ္တင္သြင္းရပါသည္။ Third Term ၏ ေနာက္ဆံုးရက္သတၱပတ္ထဲတြင္ စာေမးပြဲေဖာင္မ်ားကို အၿပီးတင္ရျခင္း၊ သင္တန္းေၾကးအတြက္ က်န္ေနေသာေငြေၾကးကို အေၾကေပးသြင္းျခင္းမ်ားလုပ္ရသည္။ စားေမးပြဲမေျဖခင္ ႏွစ္ပတ္အလိုတြင္ စာတမ္းငယ္အေခ်ာကို မျဖစ္မေနၿပီးေအာင္ တင္ရပါသည္။ ဒီဇင္ဘာလထဲတြင္ ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲႀကီးကို ေျဖဆိုၾကရသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ (Essay) စာတမ္းကို စာေမးပဲြေျဖဆိုခ်ိန္အထိ မတင္သြင္းႏိုင္လွ်င္ ေနာက္ဆံုးစာေမးႀကီးကို ေျဖဆိုခြင့္ရလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

ေက်ာင္းအပ္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ မွတ္ပံုတင္ေၾကး စာၾကည့္တိုက္ေၾကးတို႔အတြက္ ရူပီးႏွစ္ေထာင္ကိုသြင္းရသည္။ ယင္းေၾကးမ်ားအတြက္ မႏွစ္က ရူပီး ၅၀၀-သာသြင္းရသည္။ သင္တန္းေၾကးအတြက္ ႏွစ္ရစ္ခြဲသြင္းရသည္။ ေက်ာင္းစတင္အပ္ခ်ိန္တြင္ ေဒၚလာ ၂၀၀-ကို သြင္းရသည္။ စာသင္ႏွစ္၏ ေနာက္ဆံုးအပတ္တြင္ က်န္ေသာေဒၚလာ ၄၀၀-ကိုသြင္းရသည္။ ထိုေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္တာသင္တန္းေၾကးမွာ UDS-600 ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းအပ္တာအပါ၀င္ လုပ္စရာရွိေသာ အေထြေထြလုပ္ငန္းမ်ားကို ျမန္မာ-မကုဋေက်ာင္းလိပ္စာႏွင့္သာ လုပ္ၾကရပါသည္။ ေက်ာင္းတက္ၿပီးလို႔တစ္လခန္႔ရွိေသာအခါ ျမန္မာေက်ာင္းမွာပင္ ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲကိုျပဳလုပ္ပါသည္။ စီနီယာေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ နာယကဆရာေတာ္မ်ားက ေရြးခ်ယ္သင့္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကၿပီး မိမိစိတ္ႀကိဳက္ကိုေရြးခ်ယ္ခြင့္လည္းရွိပါသည္။ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အမ်ားအားစုမွာ ညွိႏူိင္းကာသာ ဘာသာရပ္အားလံုးကို စုေပါင္းယူၾကပါသည္။

ထိုေနာက္မွာေတာ့ ဘာသာရပ္ရွစ္ခုအတြက္ အဓိကတာ၀န္ယူကာ (Topic)ေရးမည့္ ရွစ္ပါးကိုေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ မိမိတို႔တာ၀န္ယူထားေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို Topic-မ်ား အသီးသီးေရးသားၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားထံ တာ၀န္ခံျဖန္႔ေ၀မည့္သူထံ E-mail ျဖင့္ျဖစ္ေစ လူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစ အပတ္စဥ္ေပးပို႔ရပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ အပတ္စဥ္ ေရာက္လာေသာ Topic-မ်ားကို ၾကည့္ရႈကာ စာေမးပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ားကိုလုပ္ရသည္။ ဤနည္းျဖင့္ သီရိလကၤာ M.A သည္ အဆင့္အတန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ရန္ ေရာက္လာၾကသူအားလံုးအတြက္ လက္လွမ္းမွီသြားသည္။ လြယ္ကူသြားသည္။

သို႔ရာတြင္ တကယ္တာ၀န္ခံၿပီး Topic‑ေရးသူမ်ားမွာ မသက္သာပါ။ မိမိတာ၀န္ယူေသာ ဘာသာေန႔တြင္ ေက်ာင္းမပ်က္ေအာင္ အထူးသတိထားရသည္။ မွတ္စုထုတ္ျခင္း၊ ဆရာညႊန္ၾကားေသာ စာအုပ္မ်ားကိုဖတ္ရႈျခင္း၊ စာၾကည့္တိုက္သြားၿပီး စာအုပ္ငွားျခင္း၊ အသံသြင္းထားသည္မွ ကြန္ျပဴတာျဖင့္ေရးျခင္း၊ လိုအပ္သလိုျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္ေရးသားျခင္း၊ မွတ္ခ်က္ေပးျခင္းစသည္တို႔ကို တစ္ပတ္ျခင္း အၿပီးလုပ္ရသည္။ မိမိလည္း ယခုႏွစ္အတြက္ Compulsory Subject-တစ္ခုကို တာ၀န္ယူေရးေသာေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပင္ပမ္းသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသိရပါသည္။ သို႔ရာတြင္ အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္၊ မိမိအတြက္လည္း ေတာ္ေတာ္ပင္အက်ိဳးရွိပါသည္။

တစ္ခုေျပာစရာရွိသည္မွာ ယင္းသို႔ Topic-မ်ားကို တာ၀န္ခံေရးသူမ်ား ရွိေနၿပီျဖစ္၍ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ေက်ာင္းပံုမွန္မတက္ၾကေတာ့ပဲ Topic-ေရးသူမ်ားကို လံုး၀မွီခိုထားလိုက္ၾကသည္။ အားလံုးကိုမဆိုလိုပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ျဖစ္ေနသည္တို႔ကို ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ တကၠသိုထက္ ျပင္ပအဂၤလိပ္စာသင္တန္းမ်ားကိုသာ ဦးစားေပးတက္ေနၾကသည္။

ထိုေၾကာင့္ မိမိစြမ္းအားသိပ္မပါေသာ M.A ဘဲြ႕မွာ ဆားမပါေသာ ဟင္းေကာင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေငြေၾကးအမ်ားႀကီးအကုန္က်ခံကာ ႏိူင္ငံျခားတြင္ေက်ာင္းလာတက္ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ပညာေရးကို အရနည္းသည္မွာ အေတာ္ပင္နစ္နာလွပါသည္။ ထိုဘဲြ႕သည္ မိမိကို ခဲယဥ္းစြာေထာက္ပံ့လိုက္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ မိမိႏိူင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအေပၚ ဂုဏ္တစ္ခုကလဲြလွ်င္ ဘာမွ်ထိထိေရာက္ေရာက္ ေက်းဇူးျပဳႏိူင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

ထိုေၾကာင့္ ႏိူင္ငံျခားသြားၿပီးပညာသင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ အရွင္ျမတ္မ်ားအေနျဖင့္ လိုအပ္ေသာအတိုင္းတာတစ္ခုအထိ အဂၤလိပ္စာကိုျပင္ဆင္ထားသင့္သည္။ ႏိူင္ငံျခားေရာက္မွ မိမိက တန္ေအာင္မယူႏိူင္ပါပဲ အဆမတန္ေပးတက္ေနရေသာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းမ်ားကို တက္စရာမလိုဘဲ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို မိမိရရယူႏိူင္ပါမည္။ မိမိကတန္ေအာင္ယူႏိူင္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ပင္ေပးရပါေစ တန္ပါသည္။ ပညာရပ္ဟူသည္ ေလ့လာ၍မကုန္စေကာင္းေပ။ သို႔ရာတြင္ အေျခေန အခ်ိန္ခါကို ခ်င့္ခ်ိန္ရပါမည္။

ႏိူင္ငံျခားတြင္ပညာသင္ခြင့္ရတံုး ႏိူင္ငံတကာပညာေရးသေဘာတရားမ်ား နည္းစနစ္မ်ားကို စြမ္းႏိူင္သေလာက္ အရယူႏိူင္ေအာင္ႀကိဳးစားသင့္ပါသည္။ တဖက္ကလည္း စာၾကည့္တိုက္မ်ားကိုသြားၿပီး အဖိုးတန္စာေပမ်ား စာၾကည့္တိုက္သေဘာတရားမ်ားကို ဆည္းပူးသင့္ပါသည္။ ေငြေၾကးတတ္ႏိူင္လို႔ ေက်ာင္းအားလပ္ရက္မ်ားျဖစ္ပါက အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ားကိုလည္း တက္သင့္ပါသည္။ သို႔မွသာ ေဒသခံတို႔၏ ပညာေရးအေျခေနကိုလည္း ထဲထဲ၀င္၀င္ေလ့လာႏိူင္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ ေလ့လာသံုးသပ္ႏိူင္ပါလိမ့္မည္။ မိမိတို႔၏ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္သင့္ေလွ်ာ္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားကိုရႏိူင္ပါလိမ့္မည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါေက်ာင္းစရိတ္မ်ားမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာျဖစ္သည္။ လူပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ ေဒသခံေက်ာင္းသားမ်ား၊ SSARC & Non-SSARC ႏိူင္ငံမ်ားမွေက်ာင္သားမ်ား၊ ဖြင့္ၿဖိဳးၿပီးႏိူင္ငံမ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ေပးေဆာင္ရပါသည္။ ပညာေရးကိုဆက္လက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္လိုေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ M. Phil အတြက္ USD-815 ႏွင့္ PhD အတြက္ USD-915 တို႔ကို အသီးသီးေပးသြင္းရပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ မွတ္ပံုတင္ေၾကး (Registration Fee) မ်ားမွာ တစ္ႏွစ္ႏွင့္တစ္ႏွစ္မတူေပ။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ ႏိူင္ငံတကာပညာေရးကို အခြင့္အခါသင့္ပါက ဆည္းပူးသင့္ပါသည္။ သို႔မွသာ အဖိုးမျဖတ္ႏိူင္ေသာ အေတြ႕ႀကံဳမ်ား ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီေသာ ပညာေရးမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏ ေရရွည္သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ေဆာင္ႏိူင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာႀကီးကို ေပါင္းကူးေပးထားေသာ ပညာတံတားေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းယင္း ဗုဒၶသာသနာေရာင္၀ါ ကမၻာလႊမ္းေအာင္၊ ကမၻာသူကမၻာသားမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါစို႔ဟု ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္။

သူတို႔ေလွ်ာက္ေသာလမ္းႏွင့္ သီတဂူ (ရန္ကုန္) မဂၢဇင္းတို႔တြင္ ေဖာ္ျပၿပီးေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။

အရွင္ဥတၱမာနႏၵ

ေကလနိယ တကၠသိုလ္

ကိုလမ္ဘို၊ သီရိလကၤာ။

Date- 30-3-2010