အားလံုးကို ေက်နပ္ေစခ်င္သူ
သို႔
တစ္ပါးသူအတြက္ အစာျဖစ္ေစေသာ္လည္း ကိုယ့္အတြက္အဆိပ္ျဖစ္ခဲ့ရသူ
သားအဖႏွစ္ေယာက္သည္ အနီးနားရွိ ၿမိဳ႕ေစ်းတြင္ေရာင္းရန္ ျမည္းတစ္ေကာင္ကိုဆဲြလာသည္။ သိပ္သိပ္ေ၀းေ၀းမေရာက္ခင္မွာပင္ တေသာေသာရယ္ေမာေနသည့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္စုႏွင့္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္က လွန္းေျပာလိုက္သည္။ “ဟိုမွာ ၾကည့္လိုက္ပါဦး”၊ “ဒီေလာက္ႏံုအတဲ့လူမ်ိဳးမ်ား မေတြ႕ဖူးေပါင္၊ ျမည္းကိုစီးလွ်င္ ရရဲ႕သားနဲ႔ မစီးပဲ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။” ထိုစကားကို အဖိုးအိုၾကားေသာအခါ အလွ်င္အျမန္ပင္ သူ႕သားကို ျမည္းေပၚကိုတက္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကျပန္သည္။
သားအဖႏွစ္ေယာက္သည္ မၾကာမွီမွာပင္ သစ္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ထိုင္ေနသာ ေယာက်္ားတစ္စုေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာသည္။ ထိုအထဲမွတစ္ေယာက္က “အဲဒါပဲ”၊ “ဒါ ငါ့စကားကိုေထာက္ခံတာပဲ၊ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ႀကီးသူေတြကို အ႐ိုအေသမေပးၾကေတာ့ဘူး၊ မင္းတို႔ေတြ႕တဲ့အတိုင္းပဲေလ၊ အသံုးမက်တဲ့သားက ျမည္းေပၚစီးလို႔၊ အိုႀကီးအိုမနဲ႔ ဖေအႀကီးခမ်ာ ေဘးကေနေလွ်ာက္ေနရတယ္”လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ၄င္းစကားမဆံုးခင္မွာပင္ သားကျမင္းေပၚကဆင္းၿပီး ဖခင္ကိုျမည္းေပၚတင္လိုက္သည္။ မလွမ္းမကမ္းအေရာက္တြင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားႏွင့္ ကေလးတစ္သိုက္ကို ဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရျပန္သည္။ “အမေလးေတာ္ ငပ်င္းႀကီးႏွယ္ ျဖစ္ေနလိုက္တာ” “သားကိုလမ္းေဘးကေလွ်ာက္ခိုင္းၿပီး ကိုယ္ကေတာ့ ျမည္းကိုစီးရက္ပါေပ့၊ ကေလးကိုေနာက္ကေန တင္လိုက္ပါလား”လို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ၀ိုင္းေအာ္ၾကျပန္သည္။ စိတ္ေကာင္းရွိေသာ အဖိုးႀကီးခမ်ာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ သားငယ္ကိုျမည္းေပၚတင္လိုက္သည္။ သို႔ႏွင့္ ၿမိဳ႕အစြန္နားကို ေရာက္လာသည္။ ေတာသားႏွစ္ေယာက္၏ျဖစ္ပံုကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ေသာ ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္က ဒီျမည္းကို ကိုယ္လူပိုင္တာလားဟု ေမးလိုက္သည္။ အဖိုးအုိက ဟုတ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္သည္။
“အင္းေလ၊ တျခားလူေတြကေတာ့ ဒီလိုေတြခ်င္မွ ေတြးမွာေပါ့”။ “ကိုယ္လူတို႔စီးလာတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီသနားစရာျမည္းကိုမစီးပဲ သူ႕ကိုထမ္းလာသင့္တာ၊ ကိုယ့္လူတို႔ရဲ႕ မတန္တဆခႏၶာႀကီးေတြနဲ႔ သတၱ၀ါေလးကိုမသတ္ပါနဲ႔လား။”လို႔ ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္က လွန္းေျပာလိုက္သည္။
အျမင္မေတာ္ဘူးဆိုရင္ ျပင္လိုက္ပါမယ္လို႔ အဖိုးအိုကျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ သားအဖႏွစ္ေယာက္သား ျမည္းေပၚကေနဆင္းလိုက္ၾကၿပီးေနာက္ ျမင္း၏ေျခေထာက္ႏွင့္ အလက္ေတြကို စုခ်ည္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ၀မ္းလံုးျဖင့္လ်ိဳထမ္းကာ ၿမိဳ႕ကိုဦးတည္ရာ တံတားေပၚကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ ျမည္းကိုထမ္းလာေသာ သားအဖႏွစ္ေယာက္၏ ျဖစ္ပံုမွာ ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြအဖို႔ ဟားတိုက္စရာျမင္ကြင္းျဖစ္ေနသည္၊ လူအုပ္ႀကီးမွာ ၄င္းတို႔ေနာက္ကေန စုၿပံဳလိုက္ၿပီး ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဆူဆူညံညံအသံမ်ားကို ျမည္းကမႀကိဳက္။ ကန္ေက်ာက္႐ုန္းကန္သည္။ ခ်ည္ထားတဲ့ႀကိဳးေတြ ျပတ္ကုန္ၿပီး ၀ါးလံုးကေနေလ်ာကာ ျမစ္ထဲကိုထိုးက်သြားသည္။ ထိုအျဖစ္ပ်က္ေၾကာင့္ အဖိုးအိုမွာ အရွက္ကဲြၿပီး စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ အိမ္ျပန္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ။ (အားလံုး၏ အလိုဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းျဖင့္ မည္သူ၏ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မႈကိုမရႏိုင္)။
မွတ္ခ်က္။ ။ အကိြဳင္းနစ္တကၠသိုလ္၏ ျပ႒ာန္းစာျဖစ္ေသာ Preliminary Course, Selections (1)-မွ ထုတ္ႏႈတ္ကာ စီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆုိပါသည္။ ။
သူ (သရက္)
Sunday, June 26, 2011
No response to “၂၀၁၁-ေန႔စဲြမ်ား”
Post a Comment