ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔ က်င့္စဥ္ (၁)
အေသးဖဲြေလးမ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ျခင္း
ေခတ္အဆက္ဆက္ လူ႔အသိုင္း၀ုိင္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္ဆိုေသာ ေနရာသည္ အေရးပါ၏။ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္။ ေခါင္ေဆာင္းေကာင္းတို႔၏ စြမ္းရည္ႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ကိုလိုက္၍ ကဲြျပား၏။ ျခားနား၏။ မည္သို႔ဆိုေစ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ ေနာက္လိုက္တို႔ထက္ အားသာခ်က္မ်ားစြာရွိရန္သည္ အေျခခံအခ်က္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ပံုအပ္ခံရေလာက္ေအာင္ စြမ္းရည္ရွိရမည္ျဖစ္သည္။
အဆိုပါေခါင္းေဆာင္သည္ မိသားတစ္စု၊ ေဆြးမ်ိဳးအသိုင္း၀ိုင္းတစ္ခုမွ်ကိုသာ ဦးေဆာင္ရသူ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ထိုထက္မက အုပ္စုတစ္စု၊ ေက်းရြာ၊ ၿမိဳ႕ျပေနလူထုကို ဦးေဆာင္ရသူျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ မ်ိဳးႏြယ္၊ တိုင္းျပည္တို႔ကို ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္တန္ရာ၏။ ထိုထက္ပိုလွ်င္ ကမၻာေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကို ကိုယ္စားျပဳသူလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ရာသည္။ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေသးငယ္နိမ့္က်ေနသည္ျဖစ္ေစ ေခါင္းေဆာင္သည္ ေခါင္းေဆာင္သာျဖစ္သည္။
လူ႔သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ အရည္ေသြးအေပၚမူတည္၍ တစ္မုဟုတ္ခ်ည္း အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကရသလို၊ ပဥၥလက္ဆန္ဆန္ ကပ္ဆိုးေဘးဆိုးႀကီးမ်ားကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ နိယာမသေဘာျဖစ္၏။ ထိုေျပာင္းလဲျခင္းတြင္ အေကာင္းေရာ အဆိုးပါ ရွိ၏။ ရႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ မရႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ လူတို႔သည္ အေကာင္းျဖင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုသာ အလိုရွိၾကသည္။ ထိုအတူ အေကာင္းကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကိုလည္း လိုလားေတာင့္တၾကသည္သာ။
*****
အခါတစ္ပါးတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မထင္ရွားေသာအသြင္ျဖင့္ ေဂါသိဂၤေတာအုပ္သို႔ တစ္ပါးတည္းၾကြေတာ္မူခဲ့၏။ ထိုေတာအုပ္တြင္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေတာ္မူၾကေသာ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ၊ အရွင္နႏၵိယႏွင့္ အရွင္ကိမိလ-တို႔ သံုးပါးသည္ ညီညြတ္စြာျဖင့္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ၾက၏။
အေ၀းမွၾကြလာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကိုျမင္၍ ေတာေစာင့္မုဆိုးသည္ ဘုရားရွင္မွန္း မသိသည့္အတြက္၄င္း၊ သူစိမ္းတစ္ဦးေရာက္လာ၍၄င္း ေတာအုပ္တြင္းေနထိုင္သူမ်ား၏ ညီညြတ္မႈကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ မေထရ္ျမတ္တို႔ သီတင္းသံုးရာ ေတာအုပ္အတြင္းသို႔ မ၀င္ရန္တားျမစ္၏။ ထိုအခါ အရွင္အႏု႐ုဒၶါဦးေဆာင္ေသာ မေထရ္ျမတ္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ ၾကြလာေတာ္မူလတ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ခရီးဦးႀကိဳျပဳၾကကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဂါသိဂၤေတာအုပ္သို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာျခင္းမွာ သာမန္ၾကည့္လွ်င္ ထူးဆန္းေန၏။ အေၾကာင္းမွာ ေတာအုပ္တြင္းရွိ အရွင္ျမတ္သံုးပါးလံုးသည္ ရဟႏၱာမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီးျဖစ္၏။ နိဗၺာန္ကို လက္ရွိဘ၀မွာပင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ၿပီးျဖစ္ေသာ ထိုအရွင္တို႔အား တရားေဟာၾကားရန္ အထူးမလိုအပ္ေတာ့ေပ။
“သံသရာအဆံုးကို ေရာက္ၿပီးသူ”၊ “ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့သူ”စသည္တို႔မွာ ရဟႏၱာအရွင္ျမတို႔၏ ဂုဏ္မ်ားအျဖစ္ ဗုဒၶစာေပမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထား၏။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီးသူတို႔မွာ ေသခ်ာေသာ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ၿပီးျဖစ္၍ ေလာကခ်မ္းသာ ဘ၀ခ်မ္းသာ သံသရာခ်မ္းသာတို႔အတြက္ မည္သည့္လုပ္ငန္းကိုမွ် လုပ္ေဆာင္ရန္မလိုေတာ့ေပ။
သို႔ရာတြင္ ဘုရားရွင္တို႔မည္သည္ အေၾကာင္းမဲ့၊ အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္ေသာ အလုပ္ကို ဘယ္ေသာအခါမွ် လုပ္႐ုိးထံုးစံမရွိေပ။ ျမတ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုက္တန္ေသာ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္လိုက္တပည့္တို႔အား ခ်ီးေျမွာက္ၿမဲျဖစ္၏။ ထိုအရွင္ျမတ္သံုးပါးအတြက္ ေလာက၊ဓမၼအရ ခ်ီးေျမွာက္ရန္ မလိုအပ္ေစကာမူ ၄င္းတို႔အားအေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားသူမ်ား ေကာင္းက်ိဳးတိုးရန္ျဖစ္၏။ နည္းေကာင္း၊လမ္းမွန္မ်ားကို အတုယူ က်င့္သံုးႏိုင္ေစရန္ျဖစ္၏။
ၾကည့္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္သံုးပါးတို႔အား “ေနေကာင္းၾကရဲ႕လား၊ ဆြမ္း-သကၤန္း-ေက်ာင္း-ေဆး ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ျပည့္စံုၾကရဲ႕လား”ဟု ေလာက၀တ္ျဖင့္ ေရွးဦးစြာ ႏႈတ္ဆက္ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။ အရွင္ျမတ္တို႔ကလည္း ေနေကာင္းေၾကာင္း၊ ျပည့္စံုေၾကာင္း ျပန္လည္ေလ်ာက္ထားၾက၏။
ထိုေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားက သင္တို႔သံုးပါးသည္ မည္ကဲ့သို႔ ေနထိုင္ၾကသနည္းဟုေမးရာ “တပည့္ေတာ္တို႔သည္ သံုးကိုယ္တစ္စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္ၾကပါသည္”ဟု ျပန္လည္ေလ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ ထိုေနာက္ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားတို႔ျဖင့္ ေမးျမန္းျခင္းျဖင့္ အရွင္ျမတ္သံုးပါးအား ခ်ီးေျမာက္ကာ ျပန္လည္ၾကြေတာ္မူခဲ့သည္။
*****
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔မည္သည္ မည္သည့္အခါမွ် မိမိ၏ေနာက္လိုက္မ်ားကို အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ လ်စ္လ်ဴျခင္းမရွိေပ။ ျပည့္စံုသူမ်ားျဖစ္၍ ခ်ီးေျမွာက္ရန္ မလိုေတာ့ဟုလည္း မယူဆေပ။ မွန္၏။ ေလာကတြင္ အတိုင္းတာတစ္ခုအထိ ျပည့္စံုေနေသာ ေနာက္လိုက္မ်ားရွိ၏။ ေခါင္းေဆာင္သည္ အတိုင္းတာတစ္ခုအထိ ၿပီးျပည့္စံုေနေသာ မိမိတို႔ထက္စာရင္ လိုအပ္ေနေသာ အျခားေနာက္လိုက္မ်ားအား ေထာက္ပံ့ရမည္ကိုလည္း လက္ခံထား၏။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔သည္ မိမိေခါင္းေဆာင္ထံမွ တစ္စံုတစ္ခုကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတတ္ၾကျပန္၏။ အနည္းဆံုးေတာ့ “ေနေကာင္းလား၊ အဆင္ေျပလား”ဆိုသည့္ အေသးအဖဲြေလးမ်ားပင္ျဖစ္ေသာ ဂ႐ုတစိုက္ရွိျခင္းမ်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္ၾက၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၿပီးျပည့္စံုၿပီးေသာ ေနာက္လိုက္မ်ားအေပၚတြင္ေတာင္မွ ထိုက္သင့္ေသာ ခ်ီးျမွင့္မႈမ်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္သည္ဆိုလ်င္ ယေန႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရွိေနေသာ လူမ်ားသည္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၏။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားသာမက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားပါ ရွိ၏။
မဂၤလသုတ္တြင္ “ဥာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ= ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ အေပါင္းသင္းတို႔အား ခ်ီးေျမာက္ျခင္းသည္ မဂၤလာရွိ၏”ဟု ျပဆိုထားသည္။ ယင္းကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔ အေျခခံက်င့္စဥ္တစ္ပါးအျဖစ္ လိုက္နာက်င့္သံုးက သင့္ေတာ္ေပမည္။ အေၾကာင္းမွာ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းကို ေဆြမ်ိဳးဥာတကာမွ စ,တင္ျခင္းသည္ လြယ္ကူ၏ ဆိုထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ မိမိတို႔ေနာက္လိုက္မ်ားကို ထမင္းတစ္လုတ္ျဖင့္ မေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုလွ်င္ေတာင္ စိတ္ရင္းအမွန္ျဖင့္ျဖစ္ေသာ “ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ အဆင္ေျပလားရဲ႕လား”စသည့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းမ်ိဳးကို ျပဳႏိုင္လ်င္ အလြန္ပင္ သင့္ေတာ္ေပလိမ့္မည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ လူတိုင္းလိုလိုသည္ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ အနည္းဆံုးေတာ့ မိသားစု အသိုင္း၀န္းတြင္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ ေလာကႏွင့္ဘ၀ကို အလွဆင္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔အတြက္ မိမိသက္ဆိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ လူတိုင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္မ်ားကို ေမြးျမဴရန္လိုအပ္ပါသည္။ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ အရင္းခံေသာ ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ထိုက္သင့္ေသာ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းတို႔ကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ပုဂၢိဳလ္အားေလ်ာ္စြာ အရာဌာနအားေလ်ာ္စြာ လုပ္ေဆာင္ရန္မွာ အေရးႀကီးေသာ အေသးအဖဲြေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ဓမၼအသိမ်ား ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲသို႔ ယူေဆာင္သြားႏိုင္ပါေစဟု ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္။
ေမတၱာျဖင့္-
အရွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)
18 March 18, 2012
ရည္ညႊန္း
မဇၥ်ိမနိကာယ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိ၊ စူလေဂါသိဂိ`္သုတ္
No response to “ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔ က်င့္စဥ္ (၁)”
Post a Comment